ျမတ္ဗုဒၶသည္ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီးတင္းသုံးေနထုိင္ေတာ္မူစဥ္ သံဃာအစည္းေဝးတစ္ခု၌ သံဃာအမ်ားသည္ "ငါရွင္တုိ ့ဤေလာက၌ အဘယ္အရာသည္ ခ်မ္းသာသနည္း "ဟု ေဆြးေႏြးေနၾက၏ ။အခ်ဳိ ့က တန္ခုိးၾကီးေသာ မင္း အျဖစ္သည္ ခ်မ္းသာ၏ ဟုဆုိၾကကုန္၏ ။ အခ်ဳိ ့က ကာမဂုဏ္၊စည္းစိမ္ဥစၥာႏွင့္ျပည့္စုံေသာလူသည္ ခ်မ္းသာသည္ ဟုဆုိကုန္၏။အခ်ဳိ ့က အလုိရွိသမွ် အစားးေကာင္း အေသာက္ေကာင္း ျပည့္စုံျခင္းသည္ ခ်မ္းသာသည္ဟု ဆုိကုန္၏။
ခ်မ္းသာျခင္းအေၾကာင္းကုိ စိတ္ကူးရသလုိ
အမ်ဳိးမ်ုိးေျပာေနၾကစဥ္ ျမတ္ဗုဒၶ ေရာက္လာေတာ္မူရာ ရဟန္းတုိ ့သင္တုိ ့ထင္ျမင္ေသာ ခ်မ္းသာဟူသမွ်သည္ ဝဋ္ဆင္းရဲ ၌ အက်ဳံးဝင္၏။ ဤေလာက၌ ဘုရားပြင့္ေတာ္မူျခင္း တရားေတာ္ကုိနာၾကားရျခင္းႏွင့္ သံဃာအမ်ား ညီညြတ္ျခင္းစသည္တုိ ့သာ ခ်မ္းသာျခင္း၊ ခ်မ္းသာမွန္ ျဖစ္သည္ဟု ေအာက္ပါဂါထာကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။
သုေခါ ဗုဒၶါန မုပၸါေဒါ၊
သုေခါ သဒၶမၼ ေဒသနာ၊
သုေခါ သံဃႆ သာမဂၢီ
သမဂၢါနံ တေပါ သုေခါ။
ဘုရားရွင္တုိ ့ပြင္ထြန္းေပၚ ေပၚေပါက္လာျခင္းသည္ ခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္၏။ သူေတာ္ေကာင္းတရားကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္း သည္ ခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္၏ သံဃာမ်ား၏ ညီညြတ္ျခင္းသည္ ခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္၏။ စိတ္ဓါတ္ညီညြတ္သူတုိ ့အက်င့္သည္ ခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္၏။
ဘုရားရွင္ေတာ္၊ မ်ားက်ဳိးေမွ်ာ္၍ ၊ပြင့္ေပၚျခင္းမွာ လြန္ခ်မ္းသာ၏။ ၾကားနာသူေပါင္း၊ ေကာင္းထက္ေကာင္းေအာင္၊ သူေကာင္းအမ်ား ၊တရားသေဘာ၊ ေဟာေျပာျခင္းမွာ လြန္ခ်မ္းသာ၏ ။သံဃာေတာ္မ်ား၊ ယူမျပားဘဲ ၊စိတ္ထားမခြ်တ္၊ ညီညြတ္ျခင္းမွာ၊ လြန္ခ်မ္းသာ၏။ မကြာအယူ၊ ညီညြတ္သူတုိ ့ ၊စိတ္တူကုိမွ် ၊က်င့္ရျခင္းမွာ ၊လြန္ခ်မ္းသာ၏။
(ဗုဒၶဝဂ္ ၊သမၺဟုလဝတၳဳ)
အရွွင္သုမနသာရ(ျဖဴး)
No comments:
Post a Comment