မိလိႏၵမင္းႀကီးက အရွင္နာဂသိန္မေထရ္ကုိ “အရွင္ဘုရား၊ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဒ၀ဒတ္ကုိ ရဟန္းျပဳေပးလုိက္လွ်င္ေနာင္အခါ သံဃာကုိ သင္းခြဲလိမ့္မည္ဟု သိေတာ္မူသည္ မဟုတ္ပါေလာ၊
သိပါလ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ရဟန္းျပဳေပးပါသနည္း၊
ရဟန္းျပဳမေပးလွ်င္ သံဃာကုိ သင္းခြဲ၍ မျဖစ္ႏုိင္သည္ မဟုတ္ပါေလာ”
ဟု ေမးေလွ်ာက္ရာ
အရွင္နာဂသိန္မေထရ္က
“မင္းႀကီး၊ ေဒ၀ဒတ္သည္ ေနာင္အခါ သံဃာကုိ
သင္းခြဲလိမ့္မည္ဟုျမတ္စြာဘုရား ျမင္ေတာ္မူ၏။ ျမင္ေတာ္မူေသာ္လည္း အကယ္၍ ရဟန္းျပဳမေပးက
သံဃေဘဒက = သံဃာကုိ သင္းခြဲေသာကံထက္ ဆုိး၀ါးၾကမ္းၾကဳတ္သည့္
နိယတမိစၦာဒိ႒ိစေသာ မေကာင္းမႈတုိ႔ကုိ ျပဳလိမ့္မည္ ဧကန္ျဖစ္၏။
သံဃေဘဒကကံသည္ အပါယ္သုိ႔ က်ေစမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ကာလအပိုင္းအျခားရွိေသး၏။ ရဟန္းျပဳမေပးလွ်င္ နိယတမိစၦာဒိ႒ိစေသာ မေကာင္းမႈတုိ႔ကုိ ျပဳ၍ ကာလအပုိင္းအျခားမရွိ ငရဲဒုကၡခံရမည္ကုိ သိျမင္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္
“ငါဘုရား၏သာသနာ၌ ရဟန္းျပဳလွ်င္ ေဒ၀ဒတ္ခံရမည့္ ဒုကၡသည္
အပုိင္းအျခားရွိလိမ့္မည္ဟု သနားေတာ္မူေသာေၾကာင့္
ႀကီးေလးေသာဒုကၡ ေပါ့ေအာင္ျပဳသည့္အေန(ျဖင့္)
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဒ၀ဒတ္ကုိ ရဟန္းျပဳေပးေပသည္”
စသည္ျဖင့္ ဥပမာအမ်ဳိးမ်ဳိး ေဖာ္ျပေျဖဆုိေတာ္မူသည္။
(မိလိႏၵပဥွာ၊ ၄-ေမ႑က၀ဂ္၊ ၃-ေဒ၀ဒတၱပဗၺဇၨပဥွာ၊ စာ ၁၁၃ မွ)
No comments:
Post a Comment